«Είναι η απόδειξη ότι με δύναμη ψυχής, με θέληση και με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις τα όνειρά σου!». Είναι χυδαίο.

 Αυτό το «άμα θέλεις κάτι πολύ και προσπαθήσεις πραγματικά, μπορείς να το καταφέρεις», «το τάδε ΑΜΕΑ είναι η απόδειξη ότι μπορείς να πετύχεις τα όνειρά σου, αν έχεις δύναμη ψυχής», «ο δείνα είναι η απόδειξη ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις τα όνειρά σου, μην το βάζεις κάτω», και όλες οι παραλλαγές του, είναι χυδαίο. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς προπαγανδίζουν.

“When my time comes” – about depression and suicide

21.07.2017*

With what’s on the news since yesterday, people are discussing – or voicing opinions – all over the www about depression and suicide, once again. Lots claim the latter is selfish or coward or inconsiderate. Is it, really, though?

Ηθική

Όλοι έχουμε το δικό μας σετ ηθικών κανόνων. Με βάση αυτό ορίζουμε τις ζωές μας. Οι όποιες επιλογές έχουμε, αν έχουμε, εξαρτώνται από αυτό. Αν δεν έχουμε, το τι θα κάνουμε με την απουσία επιλογής, επίσης από αυτό εξαρτάται. Το δικό μας σετ ηθικών κανόνων είναι το ανώτερο. Αν θεωρούσαμε κάποιο άλλο ανώτερο, θα υιοθετούσαμε εκείνο. Κάπως έτσι, ίσως, ο καθένας πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι πάνω ή διαφορετικός ή αλλού από τον «μέσο άνθρωπο».

Έργα ηρώων

Διάβαζα το A Song of Ice and Fire. Παλιότερα. Δεν ξέρω πότε θα συνεχίσω να το διαβάζω – ποιος ξέρει πότε θα συνεχίσουμε; Έβλεπα το Game of Thrones[1]. Μου αρέσει το Star Wars. Τα mecha. Πρόσφατα είδα και την τελευταία ταινία Avengers[2]. Κι ενώ τα ευχαριστιέμαι όσο τα διαβάζω / βλέπω, σε ένα δεύτερο επίπεδο μου καρφώθηκε κάτι – κι έμεινε, όχι στο προσκήνιο, αλλά εκεί πίσω.

Τι σημαίνει να είσαι καλά;

Αρκεί να είσαι ζωντανός και αρτιμελής; Τότε δε θα έπρεπε ό,τι και να συμβαίνει, να είμαστε πάντα ικανοποιημένοι και χαρούμενοι, απλώς και μόνο επειδή υπάρχουμε; (Και με αυτήν τη λογική, θα υπήρχε λόγος να προσπαθήσουμε να φύγουμε από τις σπηλιές;)

«Όλα θα πάνε καλά!»

Το καλό και το κακό δεν είναι δίπολο. Δεν είναι μεριές ενός εκκρεμούς. Δεν είναι ισόποσα. Η ζωή δεν έχει κάποιο νόημα ούτε κάποιον σκοπό. Το σύμπαν δε συνωμοτεί, το σύμπαν δεν είναι υποκείμενο. Όχι, τα πράγματα δε συμβαίνουν για κάποιον σκοπό. Τα πράγματα απλώς συμβαίνουν.

Μήπως είσαι βιαστής;

Όταν μιλάς ή σκέφτεσαι σχετικά με τις γυναίκες, δοκίμασε να αντικαταστήσεις τη λέξη «γυναίκα» με τη λέξη «άνθρωπος». Μπορεί να συνειδητοποιήσεις πράγματα για ‘σένα που δεν είναι και τόσο ευχάριστα.

«Τίποτα δεν είναι τυχαίο»

Μόνο που, τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, είναι. Η ίδια η ζωή είναι.

Το άγιο κέρδος

Όταν θεωρούμε ότι οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες δεν έχουν καμία ευθύνη απέναντι στην κοινωνία (μέσα στην οποία λειτουργούν), άρα όλα είναι θεμιτά για την επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους, που είναι και το μόνο ζητούμενο, δεν επιστρέφουμε στη ζούγκλα;

Τι θέλουν, τέλος πάντων, οι γυναίκες;

«Τι θέλουν οι γυναίκες». «Οι γυναίκες δεν ξέρουν τι θέλουν». 

Special Snowflake

Δεν είμαστε. Και είμαστε. Όμοιοι, και τελείως ξεχωριστοί. Με τις δικές μας ιδιαίτερες δυνατότητες. Τις δικές μας ιδιαίτερες αδυναμίες. Βιώνουμε τη ζωή μέσα από αυτές. Τις δικές μας δυνατότητες, που μας επιτρέπουν να δουλεύουμε ή και να ξεπερνούμε κάποιες αδυναμίες. Τις δικές μας αδυναμίες, που κάποιες μπορεί να είναι αξεπέραστες, κάποιες να μη μας επιτρέπουν να αναδείξουμε τις δυνατότητές μας. Δυνατότητες, που για άλλους είναι στον κόσμο της φαντασίας ή που χρειάζονται πολλή προσπάθεια για να φτάσουν ένα κομμάτι από αυτά που σε κάποιον έρχονται φυσικά. Αδυναμίες που για κάποιους δεν υφίστανται, κι αφού οι ίδιοι δεν τις αντιμετωπίζουν, τις θεωρούν υπαρκτές μόνο ως δικαιολογία, όσων τις βιώνουν.

Συμβιβασμός / Αποδοχή #2

Κι αφού βρήκες έναν άνθρωπο με τον οποίο αποφάσισες να συμβιβαστείς – μα δεν αποδέχτηκες ως είναι – είπατε να κάνετε και παιδί. Κι αφού δε βρήκες όσα ήθελες στον/η σύζυγο, θα τα καλλιεργήσεις στο παιδί σου. Εκεί δε χρειάζεται να συμβιβαστείς.

Οδηγίες προς ναυτιλλoμένους σε φουρτούνα – για να σκοτωνόμαστε πολιτισμένα.

Επειδή έρχεται η ώρα που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Επειδή σου φταίνε άλλα και ξεσπάς στον πρώτο κοντινό σου άνθρωπο. Επειδή ένας φίλος δε σου φέρθηκε εντάξει. Επειδή σε απάτησε. Επειδή την απάτησες. Επειδή θέλεις να φύγεις και δεν ξέρεις πώς. Επειδή σε έχουν αδικήσει. Επειδή σου φέρθηκαν άσχημα. Επειδή, επειδή, επειδή. Μα κι επειδή πάνω στον θυμό ή την απόγνωση, μπορεί να νομίζεις ότι έχεις πάρει οριστικές αποφάσεις που καθόλου οριστικές δεν είναι, όταν η θάλασσα γαληνέψει πάλι κι έρθει μια «κανονικότητα» (κι αν όντως είναι, αποφάσισέ το τότε, εν ηρεμία).  Κι επειδή το να θυμώσουμε εύκολα μπορεί να είναι θέμα χαρακτήρα (ή του τρόπου που κοινωνικοποιηθήκαμε), αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο απέναντί μας είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας και γι’αυτό είναι εύκολο, σχετικά, να κάνουμε κάτι:

“Never give up”

Why? Why never give up? Even machines need to power off periodically. Even machines break down occasionally, and when they do, they don’t get repaired overnight. We are human. Why shouldn’t we be allowed to give up sometimes?

«Χρήμα» όπως «υποκείμενο»

Το χρήμα δεν έχει πραγματική αξία, πέρα από αυτήν που του ορίζεται. Το χρήμα είναι το μέσον, για να μπορέσει κανείς να ζήσει τη ζωή του. Αν η συσσώρευση χρήματος γίνεται αυτοσκοπός κι έχει σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής για να αποκτηθεί, τότε δεν έχει χαθεί το νόημα;

Βάση

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο λιγότερο νόημα βρίσκω σε μία ζωή στην οποία ταξιδεύει κανείς μόνος του. Σε μία ζωή στην οποία είναι τουρίστας. Αλλά χωρίς βάση.

Προβλέποντας το μέλλον, επιστημονικά

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται κι άνθρωποι που συσσωρεύουν, το μέλλον είναι ρευστό. Ακόμα και σε μια φανταστική κοινωνία, στην οποία θα υπήρχε σχετική ομοιογένεια, πάλι αυτό δε θα ήταν αβέβαιο;

Θέλω να σκοτώσω τον δράκο; Πρέπει να ζήσω με τον δράκο. Θέλω να εκπαιδεύσω τον δράκο.

Την πρωτοχρονιά μου έτυχαν τρία φλουριά. Στις τρεις βασιλόπιτες στων οποίων την κοπή παρευρέθηκα. 

Όλοι είμαστε μία φάτσα στο πλήθος. Κανείς μας δεν είναι μία φάτσα.

Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία. Η πρώτη μου νύχτα, νομίζω, έξω εκεί – αν όχι, από τις πρώτες. Πήγα να παραγγείλω ποτό στο γεμάτο από κόσμο μπαρ. Ζήτησα ένα τάδε.