Δεν είναι αντισυνταγματικό να έχει απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή ένα κόμμα που δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία σε ψήφους; Κι αν δεν είναι, γιατί δεν είναι;
24 Ιανουαρίου 2025
11 Ιανουαρίου 2025
Οι δυτικές χώρες πάνε κατά διαόλου, και φταίνε οι
πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι χαμηλόμισθοι, οι τεμπέληδες, το κλίμα, η «woke ατζέντα», οι Ιλουμινάτι, τα contrail των αεροπλάνων….
10 Ιανουαρίου 2025
Lonely
Do you feel lonely? Outright or deep down. How do you go about it? Do you need people around you? Do they make you lonelier? What are the “right” people for you?
6 Δεκεμβρίου 2024
«Χαχαχαχα, εμείς έτσι τη λέμε τόσα χρόνια, πουτάνα!»
Εν συντομία: οι γυναίκες που κάνουν σεξ με διάφορους άντρες είναι πουτάνες, οι γυναίκες μπορούν να κάνουν σεξ όποτε και με όποιον θέλουν, άρα οι γυναίκες κάνουν συνέχεια σεξ, άρα οι γυναίκες είναι πουτάνες, άρα μου χρωστάνε σεξ (άρα με προσβάλλουν αν δε θέλουν να κάνουν συγκεκριμένα με εμένα), το δικαιούμαι και θα το πάρω (βιασμός, που όμως δεν το θεωρούν βιασμό γιατί είναι δικαίωμά τους, αφού το θέλουν). Και σε πιο ακραίες περιπτώσεις, άρα θέλει να χωρίσουμε για να πηγαίνει με άλλους αντί για εμένα, η πουτάνα, όχι δε θα της το επιτρέψω (γυναικοκτονία).
Ακολουθεί το παραπάνω σε μακρινάρι.
3 Δεκεμβρίου 2021
Ας τα κάνουν, επιτέλους, υποχρεωτικά τα ρημάδια
Ως μέλη μιας κοινωνίας, για να επωφελούμαστε από όσα αυτό μας προσφέρει, εκχωρούμε μέρος της «ελευθερίας» μας, προς όφελος της αρμονικής και αμοιβαία επωφελούς συνύπαρξης. Πόσω μάλλον στο πλαίσιο ενός κράτους, όπου εκχωρούμε ακόμα μεγαλύτερο μέρος της ατομικής «ελευθερίας», απολαμβάνοντας όσα το κράτος μπορεί να προσφέρει, όπως τα προσφέρει. Αυτό είναι ένα «συμβόλαιο» μεταξύ μελών της κοινωνίας με το κοινωνικό σύνολο, και μεταξύ πολιτών και κράτους.
8 Οκτωβρίου 2019
“When my time comes” – about depression and suicide
11 Αυγούστου 2018
Γέφυρες
Ενίοτε υπάρχουμε ασυναίσθητα, πράγματα στα οποία μεγαλώνοντας βρισκόμαστε συνειδητά και πρακτικά αντίθετοι. Που είναι ο λόγος που πιστεύω στις γέφυρες και στον διάλογο. Με εξαίρεση, ίσως, εκείνους που έχουν περάσει τη μαύρη γραμμή του να προκαλέσουν ενεργά κακό σε άλλους ανθρώπους, θαρρώ πως η στάση ζωής και οι ιδέες δεν είναι παντοτινές, αμετακίνητες και αμετάλλακτες. Πως αν συζητούμε μόνο με αυτούς με τους οποίους συμφωνούμε, σιγά-σιγά ίσως απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα και ζούμε σε έναν δικό μας, φανταστικό κόσμο, όπου υπάρχουν μόνο οι «εμείς» και οι «άλλοι». Ενώ ίσως είναι όταν γκρεμίζουμε γέφυρες με αυτούς που διαφωνούμε, που τους ωθούμε να παγιώσουν ιδέες και συμπεριφορές που θεωρούμε προβληματικές – ή και επικίνδυνες. Μήπως το να δακτυλοδείχνουμε και να εξοστρακίζουμε, στην πραγματικότητα κάνει εμάς τους ίδιους να νιώθουμε ότι καθαρίζουμε από τις δικές μας μελανές όψεις, και το κεφάλι μας βγαίνει στον ήλιο απλώς επειδή πατάμε πάνω στους «άλλους», στους απόλυτα «κακούς»; Άρα αφού εκείνοι είναι «απόλυτα κακοί» κι εμείς απόλυτα αντίθετοί τους και δε θέλουμε καμία επαφή μ’εκείνους, αυτόματα γινόμαστε οι «απόλυτα καλοί»; Τόσο εύκολα;
19 Μαρτίου 2018
Τι σημαίνει να είσαι καλά;
21 Οκτωβρίου 2017
12 Σεπτεμβρίου 2017
It’s about freedom – a wild market tale pt.II
23 Αυγούστου 2017
Individualism and the gone individual – a wild market tale
The irony with capitalism is that in it, it’s not the individual that’s important, as it proclaims, but individualism. The individual itself is really worthless as such.
8 Αυγούστου 2017
Το άγιο κέρδος
Όταν θεωρούμε ότι οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες δεν έχουν καμία ευθύνη απέναντι στην κοινωνία (μέσα στην οποία λειτουργούν), άρα όλα είναι θεμιτά για την επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους, που είναι και το μόνο ζητούμενο, δεν επιστρέφουμε στη ζούγκλα;