Ας τα κάνουν, επιτέλους, υποχρεωτικά τα ρημάδια

Ως μέλη μιας κοινωνίας, για να επωφελούμαστε από όσα αυτό μας προσφέρει, εκχωρούμε μέρος της «ελευθερίας» μας, προς όφελος της αρμονικής και αμοιβαία επωφελούς συνύπαρξης. Πόσω μάλλον στο πλαίσιο ενός κράτους, όπου εκχωρούμε ακόμα μεγαλύτερο μέρος της ατομικής «ελευθερίας», απολαμβάνοντας όσα το κράτος μπορεί να προσφέρει, όπως τα προσφέρει. Αυτό είναι ένα «συμβόλαιο» μεταξύ μελών της κοινωνίας με το κοινωνικό σύνολο, και μεταξύ πολιτών και κράτους.

It’s about freedom – a wild market tale pt.II

(ακολουθεί στα Ελληνικά)

“Markets” is an abstract concept, or very specific places of barter. Markets are not persons. They certainly aren’t god. Markets have no will, no goal, no end game, no life. No hands, invisible or otherwise. Market’s hand is not invisible. We don’t see it because there is none. That market is a concept. The market where trade happens is a place. None of them alive. None deserving rights. Markets could be “enslaved” and it would be OK, it wouldn’t be anything, as a matter of fact.