Ας τα κάνουν, επιτέλους, υποχρεωτικά τα ρημάδια

Ως μέλη μιας κοινωνίας, για να επωφελούμαστε από όσα αυτό μας προσφέρει, εκχωρούμε μέρος της «ελευθερίας» μας, προς όφελος της αρμονικής και αμοιβαία επωφελούς συνύπαρξης. Πόσω μάλλον στο πλαίσιο ενός κράτους, όπου εκχωρούμε ακόμα μεγαλύτερο μέρος της ατομικής «ελευθερίας», απολαμβάνοντας όσα το κράτος μπορεί να προσφέρει, όπως τα προσφέρει. Αυτό είναι ένα «συμβόλαιο» μεταξύ μελών της κοινωνίας με το κοινωνικό σύνολο, και μεταξύ πολιτών και κράτους.

Ο σεβασμός

Φαίνεται στη χώρα μας να συγχέεται ο σεβασμός  με την εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη χρειάζεται να κερδίζεται (έστω και με το να εμπνέεται). Ο σεβασμός όχι. Ο σεβασμός χρειάζεται να προϋποτίθεται.  Κι αν κάποιος κάνει κάτι για να τον χάσει, χάνεται. Όμως χαρακτηρίζει το υποκείμενο, όχι το αντικείμενο.

Ο μικρός καταναλωτής

Με ενοχλεί να βλέπω οικογένειες με παιδάκια στα εμπορικά κέντρα. Με ενοχλεί να βλέπω οικογένειες των οποίων η βόλτα να είναι στα μαγαζιά.

«Εθνικισμός» made in «Hellas»

Έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες «εθνικιστές» δεν είναι καν εθνικιστές. Παρτάκηδες είναι. Κι ο ατομικισμός, αν μη τι άλλο, βρίσκεται σε αντίθεση με τον εθνικισμό (αφού το «έθνος», όπως κι αν οριστεί, αποτελεί κάποια συλλογικότητα), όχι; 

Όλοι είμαστε μία φάτσα στο πλήθος. Κανείς μας δεν είναι μία φάτσα.

Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία. Η πρώτη μου νύχτα, νομίζω, έξω εκεί – αν όχι, από τις πρώτες. Πήγα να παραγγείλω ποτό στο γεμάτο από κόσμο μπαρ. Ζήτησα ένα τάδε.

Η Τζούλι ήξερε τον φονιά της – ο καλός οδηγός τον λίθον βαλέτω

Το παραπάνω βίντεο, το είχα δει πριν από χρόνια στην αγγλική τηλεόραση και μου έχει μείνει αξέχαστο. Πόσοι θεωρούν τη ζώνη ασφαλείας στο πίσω κάθισμα διακοσμητική, πόσοι δεν τη φορούν ούτε μπροστά.. Το αναζήτησα πάλι χθες το βράδυ, και με έβαλε σε περισσότερες σκέψεις.

Όταν ταυτίζεται η «οικονομία» με την «αγορά» - ή ποιος αποτελεί τον «οίκο»

Γιατί πρέπει να επιβιώνουν οι επιχειρήσεις που μπορούν να το κάνουν μόνο αν προσλαμβάνουν σκλάβους;

Τι πιστοποιητικά είναι απαραίτητα, για έκδοση άδειας διακίνησης ιδεών;

Γιατί πρέπει να με «προστατέψεις» από την «έκθεσή μου» σε αυτά που θεωρείς «επικίνδυνες ιδέες» (τι κάνει μία ιδέα «επικίνδυνη»;), «χαμηλού επιπέδου», «προσβλητικά», «εκ του πονηρού» και μου στερείς την επιλογή να κρίνω και να αποφασίσω από μόνη μου για εμένα, αν είναι τέτοια; 

Greece, the 51st state!

Γίνεται ένα έθνος να πέσει σε κατάθλιψη;

Ξέρω τι με κρατά στην Ελλάδα. Δεν είναι ότι αγαπώ πολύ τη χώρα μου και δε θέλω να την αφήσω. Την αγαπώ, αλλά δε μένω γι’αυτό. Δεν είναι ότι θέλω να παλέψω εδώ, γιατί το θεωρώ κάποιο είδος χρέους.

Γίνε μέρος του πληρώματος.

Υπάρχει λόγος που εκφράζεσαι χαιρέκακα; Υπάρχει λόγος που μιλάς εκδικητικά; Υπάρχει λόγος που προκαλείς; Νιώθεις νικητής; Για ποιον λόγο; Τι κέρδισες εσύ από όλο αυτό; Τι κέρδισαν οι άνθρωποί σου; Ποιος κέρδισε;