Τι πιστοποιητικά είναι απαραίτητα, για έκδοση άδειας διακίνησης ιδεών;

Γιατί πρέπει να με «προστατέψεις» από την «έκθεσή μου» σε αυτά που θεωρείς «επικίνδυνες ιδέες» (τι κάνει μία ιδέα «επικίνδυνη»;), «χαμηλού επιπέδου», «προσβλητικά», «εκ του πονηρού» και μου στερείς την επιλογή να κρίνω και να αποφασίσω από μόνη μου για εμένα, αν είναι τέτοια; 

Θεωρείς τον εαυτό σου πνευματικά ή ηθικά ανώτερο από εμένα (τον όποιο «εμένα»); Γιατί; Γιατί αν θέλω να ακούσω την άποψη κι αυτού που εσύ μπορεί να θεωρείς ό,τι χειρότερο έχει πατήσει το πόδι του στη γη (κι εγώ μπορεί να μη συμφωνώ μαζί σου, αλλά μπορεί και να συμφωνώ, κατά περίπτωση), με ταυτίζεις μαζί του ή με κρίνεις ως χαμηλότερου επιπέδου από το δικό σου; Αυτή δεν είναι συμπεριφορά που μάλλον εσένα χαρακτηρίζει αρνητικά; Γιατί να φοβόμαστε τις ιδέες; Μήπως τη δική τους αδυναμία φοβούνται, όσοι λογοκρίνουν; Θέλω να ακούω τι έχουν να πουν αυτοί με τους οποίους διαφωνώ. Θέλω να προσπαθώ να καταλαβαίνω και τον άλλο. Θέλω να προσπαθώ να καταλαβαίνω τι έχει οδηγήσει τον άλλο στον δρόμο που βρίσκεται. Ίσως κιόλας – φαντάσου! – μάθω και κάτι από αυτό, ακόμη κι αν δεν ενστερνιστώ την άποψή του στην ολότητά της. Ίσως καταλάβω από πού προέρχεται αυτό με το οποίο διαφωνώ, και αυτό να είναι πιο χρήσιμο στον σκοπό μου (αν έχω σκοπό), από το να βάλω το κεφάλι μου στην άμμο και να χώσω και τα κεφάλια των άλλων εκεί με το ζόρι. Ίσως γίνεσαι ένας λόγος, γι’αυτόν που κατακρίνεις, να είναι αυτός που κατακρίνεις; Ίσως θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε την πολεμική, γενικότερα, μέσα στην κοινωνία που χαρακτηρίζεται από όλους μας, και να προσπαθούμε να ακούμε τον άλλο; Ειδικά αν δε μας αρέσει η άποψή του; Δε λέω ότι είναι εύκολο, ούτε μιλάω αφ υψηλού ούτε και λέω ότι το κάνω ή έστω το κάνω πάντα ή ότι το κάνω εύκολα. Έχω, όμως, την πρόθεση. Και εσύ μου στερείς την επιλογή να ακούσω και να σχηματίσω δική μου άποψη, σε μία προσπάθεια να καταλάβω – όχι αυτό που θέλεις ή μου επιτρέπεις εσύ να καταλάβω.