Γίνε μέρος του πληρώματος.

Υπάρχει λόγος που εκφράζεσαι χαιρέκακα; Υπάρχει λόγος που μιλάς εκδικητικά; Υπάρχει λόγος που προκαλείς; Νιώθεις νικητής; Για ποιον λόγο; Τι κέρδισες εσύ από όλο αυτό; Τι κέρδισαν οι άνθρωποί σου; Ποιος κέρδισε;
Να πω ότι στήριζες κάποια πιο ριζοσπαστική πολιτική εναλλακτική, να καταλάβω μια "δικαίωση", ότι ακόμα κι αυτοί οι επικεφαλής δε θα ήταν αρκετοί. Όταν η δική σου "εναλλακτική" είναι ο βούρκος στον οποίο βρισκόμασταν μέχρι τώρα, τι είναι αυτό που σου δίνει χαρά σήμερα;

Εναλλακτική βρίσκω τη διάλυση του συστήματος και τη δημιουργία ενός καινούργιου. Ενός που δε θα με βάλει πάνω από εσένα, επειδή θα το έχω στηρίξει – που θα σε βάλει πάνω από εμένα αν αξίζεις περισσότερο την όποια θέση. Ενός συστήματος που δε θα μου χαριστεί, επειδή θα το έχω στηρίξει – που δε θα χαριστεί σε κανέναν. Ενός συστήματος που θα βασίζεται στη Δικαιοσύνη, για την οποία όλοι θα είμαστε ίσοι απέναντί της.

Δε θα χαρώ αν ένα κόμμα που δε στήριξα, προκάλεσε σε όλους μας κακό. Δε θα χαρώ αν ένα κόμμα που στήριξα και προκάλεσε σε όλους μας κακό, βρίσκεται στην εξουσία αυτό και όχι κάποιο άλλο. Δε χρωστάω σε κανέναν. Δεν είμαι ιδιοκτησία κανενός. Δεν οφείλω πίστη σε κανέναν. Αν αυτοί που είναι τώρα επικεφαλής, δείχνουν ανεπαρκείς (αλλά ούτε καν κοντά στην επικινδυνότητα όσων προηγήθηκαν – ακόμα;), γιατί νιώθεις χαιρέκακα κι όχι βαθιά απογοήτευση;

Είμαστε στη φουρτούνα και επειδή τον δικό σου καπετάνιο, που μας πήγε στις επικίνδυνες θάλασσες, τον κάναμε στην άκρη γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, χαίρεσαι που ο καινούργιος καπετάνιος δε δείχνει να μπορεί να μας γλυτώσει; Μαζί μας είσαι στο σκάφος. Αντί να γελάς και να προκαλείς το υπόλοιπο πλήρωμα, με το οποίο βουλιάζεις, δεν πιάνεις έναν κουβά, ένα σχοινί, δεν ξεπερνάς τον εαυτό σου, να προσπαθήσουμε να βγούμε από την καταιγίδα και να μπούμε σε καλύτερες θάλασσες, και να ορίσουμε έναν προορισμό κι όχι όποιο λιμάνι να'ναι ο καθένας, όπως κάναμε ως τώρα;

Στο ίδιο σκάφος είμαστε όλοι. Έχουν σκιστεί πανιά, έχει σπάσει και το κατάρτι, έχουμε χάσει προμήθειες και πλήρωμα. Αλλά το σκάφος δεν το εγκαταλείπεις ούτε αν μπάζει νερά, παρά μόνο αν είναι σίγουρο ότι πηγαίνει για τον πάτο. Και στον πάτο θα πάει αν κάθεσαι στην άκρη και βάζεις τρικλοποδιές γιατί δεν κάνεις κέφι κάποιους συμπλωτήρες ή για να γελάσεις. Δε θα πάει επειδή έχει υποστεί ζημιές, σοβαρές ζημιές. Το πλήρωμα ταξιδεύει το σκάφος κι ας σκίστηκαν τα πανιά κι ας έσπασε το κατάρτι – γίνεται. Κι όταν το σκάφος μπει σε καλύτερα νερά, επισκευάζεται και εν πλω, και σε λιμάνι μπορεί να δέσει για επισκευή κι εφοδιασμό.  Γίνε μέρος του πληρώματος.