Οδηγίες προς ναυτιλλoμένους σε φουρτούνα – για να σκοτωνόμαστε πολιτισμένα.

Επειδή έρχεται η ώρα που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Επειδή σου φταίνε άλλα και ξεσπάς στον πρώτο κοντινό σου άνθρωπο. Επειδή ένας φίλος δε σου φέρθηκε εντάξει. Επειδή σε απάτησε. Επειδή την απάτησες. Επειδή θέλεις να φύγεις και δεν ξέρεις πώς. Επειδή σε έχουν αδικήσει. Επειδή σου φέρθηκαν άσχημα. Επειδή, επειδή, επειδή. Μα κι επειδή πάνω στον θυμό ή την απόγνωση, μπορεί να νομίζεις ότι έχεις πάρει οριστικές αποφάσεις που καθόλου οριστικές δεν είναι, όταν η θάλασσα γαληνέψει πάλι κι έρθει μια «κανονικότητα» (κι αν όντως είναι, αποφάσισέ το τότε, εν ηρεμία).  Κι επειδή το να θυμώσουμε εύκολα μπορεί να είναι θέμα χαρακτήρα (ή του τρόπου που κοινωνικοποιηθήκαμε), αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο απέναντί μας είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας και γι’αυτό είναι εύκολο, σχετικά, να κάνουμε κάτι:

Τα προβλήματα δεν τα λύνει ο χρόνος. Τα λύνει η δράση.

Η αδράνεια βαφτίζεται «αναμονή». Η «αναμονή» χαρακτηρίζεται ως στρατηγική επιλογή. Μα είναι μάλλον αποφυγή. Κι η αποφυγή από μόνη της δε δίνει λύσεις. Το πρόβλημα συχνά διογκώνεται με τον χρόνο. Παγιδεύεσαι σε μία φαύλη δίνη, σε εγκλωβίζει και σε τραβάει προς τα κάτω κι όσο ο χρόνος περνά, τόσο πιο ανήμπορος νιώθεις, τόσο πιο πολύ θέλεις να περιμένεις, να λυθούν όλα μαγικά. Κι η αναμονή για πότε γίνεται η ζωή σου. Η δίνη για πότε γίνεται η πραγματικότητά σου. Για πότε συνηθίζεις, και συνηθίζεις και την αναμονή, μα πια ο στόχος σου είναι αόριστος. Για πότε συνηθίζεις να θέλεις να φύγεις μα να έχεις κιόλας βολευτεί, εκεί, σε αυτό που απέφευγες να αντιμετωπίσεις.