Τα προβλήματα δεν τα λύνει ο χρόνος. Τα λύνει η δράση.

Η αδράνεια βαφτίζεται «αναμονή». Η «αναμονή» χαρακτηρίζεται ως στρατηγική επιλογή. Μα είναι μάλλον αποφυγή. Κι η αποφυγή από μόνη της δε δίνει λύσεις. Το πρόβλημα συχνά διογκώνεται με τον χρόνο. Παγιδεύεσαι σε μία φαύλη δίνη, σε εγκλωβίζει και σε τραβάει προς τα κάτω κι όσο ο χρόνος περνά, τόσο πιο ανήμπορος νιώθεις, τόσο πιο πολύ θέλεις να περιμένεις, να λυθούν όλα μαγικά. Κι η αναμονή για πότε γίνεται η ζωή σου. Η δίνη για πότε γίνεται η πραγματικότητά σου. Για πότε συνηθίζεις, και συνηθίζεις και την αναμονή, μα πια ο στόχος σου είναι αόριστος. Για πότε συνηθίζεις να θέλεις να φύγεις μα να έχεις κιόλας βολευτεί, εκεί, σε αυτό που απέφευγες να αντιμετωπίσεις.