Ο «κανακάρης»

Γυρνάει στο κεφάλι μου εδώ και καιρό. Περί ανδρών ο λόγος. Περί συμπεριφοράς των ανδρών. Περί ανδρών και των σχέσεών τους με τις γυναίκες. Ελλήνων, επειδή αυτούς έχω ζήσει περισσότερο κι επειδή δεν μπορώ να βγάλω παγκόσμια συμπεράσματα από ένα δείγμα αλλοδαπών, μικρό σε σχέση με τον πληθυσμό τους. Τους Έλληνες, όμως τους ζω, προσωπικά ή μέσα από τα βιώματα φίλων και γνωστών.

Κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε.

Πώς ζούμε μέχρι τότε;

Why is a child's life more important than an adult's?

Could it be that a child can be assimilated, whereas an adult, with a somewhat shaped identity, is more of a threat?..

Greece, the 51st state!

Γίνεται ένα έθνος να πέσει σε κατάθλιψη;

Ξέρω τι με κρατά στην Ελλάδα. Δεν είναι ότι αγαπώ πολύ τη χώρα μου και δε θέλω να την αφήσω. Την αγαπώ, αλλά δε μένω γι’αυτό. Δεν είναι ότι θέλω να παλέψω εδώ, γιατί το θεωρώ κάποιο είδος χρέους.

Γίνε μέρος του πληρώματος.

Υπάρχει λόγος που εκφράζεσαι χαιρέκακα; Υπάρχει λόγος που μιλάς εκδικητικά; Υπάρχει λόγος που προκαλείς; Νιώθεις νικητής; Για ποιον λόγο; Τι κέρδισες εσύ από όλο αυτό; Τι κέρδισαν οι άνθρωποί σου; Ποιος κέρδισε;

Προτιμώ το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, από το γνωστό με βάρκα την απελπισία.

Βάρκα που εύκολα μπορεί να αλλάξει όνομα, όμως. Ταπεινά θεωρώ ότι το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι οικονομικό, κι ότι καταστρεφόμαστε και τιμωρούμαστε στοχεύοντας ένα σύμπτωμα.

Εργαζόμενοι, αυτή η μάστιγα

Για να καταλάβω..

..με βάση όσα διαβάζω και ακούω: τόσα χρόνια ζούσαμε στη Νορβηγία (/Σουηδία/ Ελβετία) του νότου, όλα δούλευαν ρολόι, αλλά βαρεθήκαμε πια όλο τα ίδια και τα ίδια κι είπαμε να αλλάξουμε τον αέρα μας ψηφίζοντας κάτι διαφορετικό, βρε αδερφέ.

Περίμενε κανείς η ζωή του να γίνει έτσι;

Είχες τα καλύτερα γκομενάκια. Δεν ήσουν ποτέ μόνη. Περίμενες να παντρευτείς για να χωρίσεις και να γίνεις single mom;

Ήσουν το παιδί αστέρι. Πρώτη στο σχολείο, στον αθλητισμό, στη μουσική, σε όλα. Περίμενες να είσαι μόνη και άνεργη στα 30+;

Η καλύτερη μαθήτρια, αγοροκόριτσο, πέρασες ιατρική στην Αθήνα, απ’τις κούκλες της σχολής, γνώρισες τον άνθρωπό σου στο πανεπιστήμιο, έκανες οικογένεια, τα μεγάλωσες όπως έπρεπε, τα σπούδασες, ήσουν πάντα έντιμη και βοηθούσες τον συνάνθρωπο, πιστεύεις στον όρκο του Ιπποκράτη. Περίμενες στα 60+ σου με 35 χρόνια εργασίας, να μένεις – παντρεμένη – μόνη σου, για να ζεις την οικογένεια, μακριά από όλους; Τα άνεργα παιδιά σου και τον σύζυγο με την κουτσουρεμένη σύνταξη.