Περπατούσα τις προάλλες στην ορεινή Κορινθία με έναν
φίλο. Μέσα σε όλα, αναζητήσαμε το Σπήλαιο του Ερμή – τελικά δεν το
επισκεφτήκαμε, γιατί πρότεινα να μην είναι το τελευταίο πράγμα που θα δούμε στη
ζωή μας∙ τύχαινε να βρίσκεται 15’ όλο ευθεία, από την άκρη ενός μεγάλου γκρεμού. Γύρω μας το τοπίο ήταν
χιονισμένο. Όχι ολόλευκο∙ τα χιόνια της άνοιξης, κατά τόπους περισσότερα, κατά
τόπους λιγότερα. Είδα το χιόνι και χάρηκα. Το δοκίμασα με το χέρι μου, πώς είναι η αίσθηση του
συγκεκριμένου χιονιού.