Social Injustice Warrior – o «ασφαλής» υπέρμαχος της διαιώνισης των κοινωνικών ανισοτήτων

Αυτό που παραβλέπουν οι social INjustice warrior, είναι ότι δεν είναι όλα τα θέματα ίδια, ως εκ τούτου ούτε γίνεται ούτε πρέπει ΟΛΑ να παίρνουν free pass ως «χαβαλές». Αυτό το «χαβαλέ κάνουμε, χαλάρωσε», είναι το ίδιο με το να λέει ο βιαστής στο θύμα «χαλάρωσε κι απόλαυσέ το». Αρρωστημένο.

Παραδείγματα

Το να με κοροϊδέψεις που είμαι ξανθιά, είναι χαβαλές. Χα-χα, θα γελάσω κι εγώ. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν επηρεάζει αρνητικά τη ζωή μου ότι είμαι ξανθιά. Δε μου έχει προκαλέσει δυσκολίες. Δεν έχει χρειαστεί να παλέψω παραπάνω από μία μελαχρινή, λόγω χρώματος μαλλιών. Μην πω ότι συχνά αυτό το χρώμα μαλλιών επιδρά και θετικά. Οπότε το να με «κοροϊδέψει» κάποιος γι'αυτό, θα το πάρω ως χαβαλέ.

Πάμε τώρα σε άλλη περίπτωση. Είσαι, πχ, γκέι. Δεν είναι επιλογή σου. Μεγάλωσες με φόβο, ότι πρέπει να κρύβεσαι. Δυσκολεύεσαι να το πεις στους γονείς σου. Μπορεί να το είπες και να το πήραν πολύ άσχημα, να σου έχουν κόψει και την καλημέρα. Είσαι καλός στη δουλειά σου, αλλά πάλι κρύβεσαι, γιατί ασχολείσαι με παιδιά, πχ, και αν το μάθουν οι γονείς, μπορεί κάποιοι να βρεθούν που να έχουν πρόβλημα με την προσωπική σου ζωή και να χάσεις τη δουλειά σου. Γενικώς το να είσαι γκέι, σου έχει δημιουργήσει δυσκολίες, και κοινωνικά είναι ένα «εμπόδιο» που πρέπει να υπερπηδάς. Το να σε κοροϊδέψει κανείς που είσαι γκέι, ΔΕΝ είναι το ίδιο με το να σε κοροϊδέψει που είσαι ξανθιά. Στη δεύτερη περίπτωση τα βάζεις με ένα θύμα. Όχι θύμα επειδή είναι γκέι. Αλλά θύμα επειδή ζει σε μία κοινωνία στην οποία οι γκέι αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Στη δεύτερη περίπτωση, λοιπόν, που κοροϊδεύεις τον γκέι, ΔΕΝ κάνεις χαβαλέ. Στη δεύτερη περίπτωση, βγάζεις τα προσωπικά σου κόμπλεξ, τα οποία νομίζεις ότι τα μασκαρεύεις ως «χαβαλέ». Στη δεύτερη περίπτωση είσαι ρατσιστής, και δυνάστης στον βαθμό που σε παίρνει. Στη δεύτερη περίπτωση, δεν οφείλει να χαλαρώσει ούτε ο γκέι ούτε εγώ που σε ακούω να τον κράζεις. Στη δεύτερη περίπτωση οφείλουμε να σου την πούμε, κι εσύ οφείλεις να ζητήσεις συγγνώμη, να το σκεφτείς, και να μην το ξανακάνεις.

ΔΕΝ είναι θέμα «πολιτικής ορθότητας» (χαρακτηρισμός που έχει φτάσει να αποδίδεται σε ό,τι έρχεται σε σύγκρουση με το κατεστημένο, από εκείνους που «παραπονιούνται» γι'αυτήν συχνότερα). Ο σεξισμός, ο ρατσισμός, το fat shaming και πάει λέγοντας, αφορούν ομάδες του πληθυσμού, που διαχρονικά, για κάποια στοιχεία της ταυτότητάς τους, είναι θύματα σε διάφορα επίπεδα, μέσα στην κοινωνία που ζουν. Δεν είναι θέμα οπτικής, ούτε θέμα χιούμορ του θύματος. ΔΕ γίνεται να απαιτούμε «χιούμορ» και «χαλαρότητα» από το θύμα, το οποίο το κοροϊδεύουμε για τους λόγους που θυματοποιείται! Αν κάποιοι πρέπει να ξεπεράσουν κάτι, είναι όλοι οι social injustice warrior να ξεπεράσουν τα κόμπλεξ τους. Δεν αποκτάς αξία, προσπαθώντας να μειώσεις την αξία κάποιου άλλου. Δεν είναι τόσο εύκολο, σόρια. Χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου αυτό. Ξεκίνα.